Het leven van een #Strokesurvivor

 Ik weet dat het een tijdje is geleden, maar ik had het te moeilijk met bepaalde dingente accepteren. Dat is ook de reden waarom ik een tijdje niet meer heb geschreven en waarom ik minder van mezelfheb laten horen. Nu gisteren 10 maart 2025 ben ik voor de eerste keer een gedeeltelijke mechanische brace gaan testen. Het was gek grappig raar en bemoedigend tegelijkertijd. Tot nu toe vind ik nog niet de juiste woorden om het allemaal in een zin te verwoorden. Mijn man vraagt me Ook geregeld en wat vond je nu van gisteren? Ik antwoord elke keer ik weet het niet. Omdat ik tot nu toe ook nog steeds niet weet wat ik daarvan moest vinden. Normaal ging ik gisteren twee braces Testen maar één was niet beschikbaar en het was net degene waarvan de dokter zei dat ik die Waarschijnlijk ging nodig hebben. Het was heel raar om voor de allereerste keer in vier jaar volledig en alleen op mijn rechterbeen te kunnen steunen. Goed genoeg weten hè dat dat niet mijn been was die het ondersteunde, maar de...

Voor ik mijn verhaal van die dag kon vertellen, moest ik eerst zien of mijn verhaal wel correct was.  Het verhaal was veel intenser dan hoe ik het mij kon herinneren. Ik ga de verhaal samenvoegen en hier en daar een klein detail eruit laten zoals namen van mijn kinderen maar de details die jullie moeten weten errond kunnen jullie hier lezen. Zondag rond de middag was ik mezelf aan het schminken opvallend voor de mensen rondom was dat ik rechts aan het wegzakken was na enkele minuten speeksel dat uit de rechter mondhoek begon te vloeien. Ik ben proberen rechtstaan, maar ik zakte weg aan de rechterkant. Ik was dus terug gaan zitten en mijn dochter vroeg om haar haar te borstelen. Mijn oudste was de borstel gaan halen en toen ze terug beneden kwam lag ik met mijn hoofd op tafel. Mijn toenmalige partner heeft mij proberen wakker maken maar dat lukte niet. Hij heeft mij op de zetel gelegd met een doek over het gezicht tegen het licht. hij liet een ambulance komen. De dokter heeft mijn b...