Een dag in pijn..

vandaag is het 26 februari, bijna 4 jaar later

Vandaag is het een dag vol pijn, rechter been gaat niet deftig mee, en op dagen als vandaag, hoop ik dat de dag snel om is.

Ik denk elke keer, morgen een nieuwe dag. Maar de dag erna is het meestal niet beter. Ik sta moe op, en de vermoeidheid word maar niet beter… ookal zijn we nu bijna 4 jaar verder.

Vaak denk ik waarom, waarom zag die dokter niet meteen wat er gaande was, waardoor alles minder intens had geweest. Maar daarover volgt later meer.

De dag is nog maar net bezig en ik wil alweer gaan slapen, velen denken waarschijnlijk “zijt ni zo lui” wel ik kan u zeggen, ik wou dat het dat was. Wat ik ook vaak hoor “ doe er dan iets aan..” denk je dan echt dat ik dat niet probeer? Ik hoor vele al denken als ik weer een afspraak annuleer omdat ik me niet goed voel.. “jeetje daar kun je nooit op vertrouwen” denk je echt dat ik hiervoor heb gekozen? En door die reden, sta ik er zo goed als alleen. Door veel onbegrip, of door dat ik geen grip heb op wat ik zeg.. Ik praat en denk pas nadien na. Goh ja.. zo van die kleine(grote ) puntjes die in mij veranderd zijn..