Het leven van een #Strokesurvivor

Voor ik mijn verhaal van die dag kon vertellen, moest ik eerst zien of mijn verhaal wel correct was.  Het verhaal was veel intenser dan hoe ik het mij kon herinneren. Ik ga de verhaal samenvoegen en hier en daar een klein detail eruit laten zoals namen van mijn kinderen maar de details die jullie moeten weten errond kunnen jullie hier lezen. Zondag rond de middag was ik mezelf aan het schminken opvallend voor de mensen rondom was dat ik rechts aan het wegzakken was na enkele minuten speeksel dat uit de rechter mondhoek begon te vloeien. Ik ben proberen rechtstaan, maar ik zakte weg aan de rechterkant. Ik was dus terug gaan zitten en mijn dochter vroeg om haar haar te borstelen. Mijn oudste was de borstel gaan halen en toen ze terug beneden kwam lag ik met mijn hoofd op tafel. Mijn toenmalige partner heeft mij proberen wakker maken maar dat lukte niet. Hij heeft mij op de zetel gelegd met een doek over het gezicht tegen het licht. hij liet een ambulance komen. De dokter heeft mijn b...

  Vandaag is het 28 februari.. En damn.. ik heb “ne hoop afgeblijt” zoals we het hier in antwerpen zeggen. Alles wat ik de laatste tijd aan het verdringen was, kwam vandaag los.. Het besef van wat me te wachten staat, tot het besef dat er een medische fout is gebeurd en ik echt kwaad ben op die desbetreffende dokter. Ik zou zijn naam zo hard door het slijk kunnen halen, maar zo ben ik niet.. Ik was vanmorgen opweg terug van de kindjes naar school te brengen, bijtend tegen de pijn, toen kwam er een fietser mijn kant op.. Geen millimeter ging deze opzij gewoon rechtdoor, mijn reactievermogen is veel trager als dat van iemand anders, dus ik spring net optijd opzij, waardoor de pijn van men rug zich gewoon verspreidt.. Nu denkende, wat had je gedaan als ik onder je wiel lag? Ook gewoon doorgereden zoals nu… vloeken en doen natuurlijk, want hoe egoïstisch kan je zijn als je niet gewoon opzij gaat.. En nee, ik liep niet ergens waar ik niet moest zijn. Achja, het was nu zo, maar wat het w...

vandaag is het 26 februari, bijna 4 jaar later Vandaag is het een dag vol pijn, rechter been gaat niet deftig mee, en op dagen als vandaag, hoop ik dat de dag snel om is. Ik denk elke keer, morgen een nieuwe dag. Maar de dag erna is het meestal niet beter. Ik sta moe op, en de vermoeidheid word maar niet beter… ookal zijn we nu bijna 4 jaar verder. Vaak denk ik waarom, waarom zag die dokter niet meteen wat er gaande was, waardoor alles minder intens had geweest. Maar daarover volgt later meer. De dag is nog maar net bezig en ik wil alweer gaan slapen, velen denken waarschijnlijk “zijt ni zo lui” wel ik kan u zeggen, ik wou dat het dat was. Wat ik ook vaak hoor “ doe er dan iets aan..” denk je dan echt dat ik dat niet probeer? Ik hoor vele al denken als ik weer een afspraak annuleer omdat ik me niet goed voel.. “jeetje daar kun je nooit op vertrouwen” denk je echt dat ik hiervoor heb gekozen? En door die reden, sta ik er zo goed als alleen. Door veel onbegrip, of door dat ik geen grip h...

  Extreme hoofdpijn ,pijnmedicatie helpt niet Krachtverlies in handen Pijn in been met wandelen , vaak verlies van kracht, slapen van been, slepen van voet, ofwel pijn ofwel geen gevoel Angstaanvallen  Niet kunnen slapen Ptsd Ik kamp met chronische vermoeidheid  Snel vergeten Moeilijkheden met woorden verstaan en zeggen Traag verwerken van wat er tegen mij word verteld Moodswings Concentratie problemen Problemen bij lezen , vaak herhalen van een bepaald woord. Agorafobie Insomnie  Slaapstoornissen Last van motoriek (motorische stoornis) Soms zie je aan mond en oog nog resten van de verlamming rechts Zenuwschade

Prijs c-brace 20 februari 2025 De dag dat ik naar orthopedie moest, waarom? Wel na bijna 4jaar luistert er eindelijk een neuroloog naar de klachten rondom mijn been. Hoe zijn deze ontstaan? Wel.. op 23 mei 2021 heb ik een herseninfart gehad met 3 bloedklonters, met rechtse verlamming. Sinds dan heb ik heel wat last van mijn been (onder andere).  Het gaat van niets voelen naar ondraaglijke pijn, niets tussen in.  Slapend gevoel, tintelingen, of slepen van de voet.  Bij het wandelen, krijg ik mijn been niet deftig omhoog, wat mij steeds een onveilig gevoel geeft. Er is een enorme spierverzwakking vastgesteld, en zenuwschade. Na dit allemaal ( en meer) uit te leggen bij de orthopeed, en heel wat testen, werd er duidelijk dat mijn been heel wat functie ontbreekt. Er werd mij aangeraden omvoor de c-brace van ottobock te gaan, een volledig mechanische brace. Hiervoor volgen 10maart nog meer testen. Mijn wereld stond weer helemaal ondersteboven, langs 1 kant positief maar ook ne...